Prasanna

കനവോ നൊമ്പരമോ എവിടെ ഞാൻ കളഞ്ഞൊരെൻ പൊൻ മുത്ത് എവിടെ വീണു പോയെൻ കാവ്യശകലം കണ്ടേനിങ്ങളതിന്റെ രൂപലാവണ്യം കാവ്യരൂപ വാർന്നൊരിക്കൽ പൊൻപൂവുടൽ എന്നെ വിട്ടകലുകയോ നീ എന്നെ ഏകയാക്കുകയോ നീ മനസ്സിൽ സ്വന്തമായ കലികേ മൃദുവായ് തഴുകാത്തതെന്തേ നി ആദ്യമായ് നി വന്നിതെൻ മുന്നിലായ് ഒരു മഞ്ഞിൻ കണമായ് മമ ഹൃദയത്തിന്റെ മണിവാതിൽക്കൽ മുട്ടിയുരുമ്മിയ നിന്നെ ഞാനെന്റെ ഹൃദയത്തിൽ താഴിട്ടുപൂട്ടിയില്ലേ നിന്നെ ഞാൻ എന്തന്നു ചൊല്ലി വിളിക്കു കനവെന്നോ നൊമ്പരമെന്നോ കനവായിരുന്നെങ്കിൽ നി മറയുകയില്ലെന്നോ അങ്ങനെയെങ്കിൽ നിനൊമ്പരമോ […]

നിനക്കായ് ഓർമ്മകൾ വാചാലമാക്കിയ ഈ കവിതകൾ മാത്രം എന്തിനു ബാക്കിയാക്കണം ഓർമ്മതൻ ഹൃദയത്തിൽ ഒരുമിച്ചു യാത്ര തുടങ്ങാൻ അറിയില്ല എനിക്ക് ഏത് വാക്കിനാൽ നിന്നെ വാഴ്ത്തണമെന്ന് എഴുതു മിസ്നേഹാക്ഷരങ്ങൾക്കുമപ്പുറം അനുപമമായൊരു തേജസാണു നി നിന്റെ പ്രണയ നദിയിൽ എന്റെ ആത്മാവിന്റെ രക്തത്തുള്ളികൾ വീണു അതൊരു പുഴയായി എങ്ങോട്ടോ അവസാനമില്ലാതെ ഒഴുകുമ്പോൾ നിന്റെ ഓർമ്മയുടെ സുഗന്ധം എവിടെ നിന്നോ ഒഴുകിയെത്തുന്നു അതിലെന്റെ പ്രണയ പൂക്കൾ വാടിപ്പോകുന്നു ഏതോ പിടി വാശിയിൽ എന്തോ ധാരണയിൽ നാമിന്നകന്നാലും ദാഹാർത്തനായ കഴുകൻ തിരിച്ചുണരാനാകാത്തവണ്ണം