താഴ്മ നിലംപറ്റിക്കിടക്കുന്ന പാഴ്പുല്ലുകളെ തഴുകുന്ന സൂര്യനെപോൽ താഴ്മ മറ്റാർക്കുണ്ട് സൂര്യനെ താങ്ങാൻ കഴിയില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും സൂര്യനെ പ്രണയിച്ച മഞ്ഞുതുള്ളിയോളം ത്യാഗം മറ്റാർക്കുണ്ട് സൂര്യന്‍റെ ഒരു ചുംബനത്തോടെ തീരുമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഇതാണ് പ്രണയം പരസ്പരം ഇല്ലാതാകുന്ന അവസ്ഥ രാത്രി മുഴുവൻ വിങ്ങി വിങ്ങിക്കരയുന്ന രാപ്പാടി പകലിൽ പേടിയില്ലാതെ മയങ്ങുന്നു ലോകംനോക്കി ഹസിക്കുന്ന നീർക്കുമിളകൾക്ക് ഈ ലോക വാഴ് – വുകൾ എന്തെറിയാം പകൽ കാണാത്ത മൂങ്ങകൾ ഷീല ജഗധരൻ തൊടിയൂർ
ചെമ്പനീർപ്പൂ ചെമ്പനീർപ്പൂപോൽ മൃദുലമാം വല്ലിയിൽ വന്നു തഴുകുന്ന ചെല്ലകാറ്റേ എന്തു നീ എന്നോടു ചൊല്ലുന്നു നാഥ വ്യക്തമല്ലാത്ത വാക്കുകളാൽ എങ്കിലുമുള്ളന്നറിയുന്നു നിന്നിലെ നീറുന്ന പ്രണയത്തിൻ മൗനാക്ഷരം പാരുഷ്യമാകും മുഖം മൂടിക്കുള്ളിലെ വാത്സല്യ തുമ്പിന്‍റെ ചാരു ചിത്രം എന്നെപോൽ മന്നിതിൽ ആർക്കറിയാം ലോലമാം ചില്ലതൻ തല്ലലിൽ ഞാൻ നൊന്തു ചിണുങ്ങുന്ന നേരങ്ങളിൽ ആഞ്ഞുതിമിർത്തുമ്മവെച്ചു കൊണ്ട് വാടി തുടങ്ങുമെൻ പൂവുടലിൽ കൃഷ്ണ നീ ലീലകളാടിയില്ലേ ഈഴിയിൽ പൊന്നൊളി തൂകിടുന്ന പൊൻവെയിലുർജജത്തിൻ മധ്യര്യവും മന്നിലെ ജീവിത തൂവെളിച്ചം ഉള്ളിൽത്തുളുമ്പുന്ന പൊൻ ചിലങ്ക
